|
|
|
Vrouwen: helers van de piramide
In onze geglobaliseerde wereld met open communicatie via web en mobiele telefonie kan iedereen voor het eerst in de geschiedenis op gelijke wijze bijdragen aan een betere wereld. De mens heeft om in leven te blijven, naast liefde en water, alleen voedsel, energie en kleding nodig, allemaal gemaakt door boeren. Voedsel en water zijn schaars en zijn nu het 'nieuwe 'goud' voor de geïndustrialiseerde landen.
Het grootste deel van de wereldwijde landbouwketen is in handen van niet meer dan 10 multinationals per voedingsmiddel. Deze bedrijven zijn in hoofdzaak afhankelijk van 3 dingen: voldoende landbouwgrond, materialen en water, (contract) landbouwers om hun producten te verbouwen en aan het einde van de keten consumenten die hun producten kopen.
Toegang tot landbouwgronden, materialen en water zou moeten worden beschouwd als ons gezamenlijke publieke belang. Veel van de beschikbare landbouwgrond en van de globale watervoorraad worden gebruikt door de grote 'agribusiness'.
Meer dan 70 % van 's werelds armste mensen leven in landbouwgebieden en meestal zijn het de vrouwen die de landbouw bedrijven. Deze vrouwen te voorzien van voldoende financiële middelen, wetenschappelijke kennis, regels, goede zaden en een goede infrastructuur zou het voornaamste doel moeten zijn van regeringen wereldwijd, gezien het belang van landbouw voor de mensheid.
Dit kan worden bereikt door zogenaamde Publiek-Private Samenwerkingen en door gebruikmaking van de mogelijkheden van Internationale Samenwerking 2.0 (Social Media, Crowdfunding, Co-creation, Patent/Knowledge Pools).
In het geindustrialiseerde deel van onze wereld zijn vrouwen degenen die meer dan 70 % van de consumentenbeslissingen nemen.
Startend aan de voet van de piramide, met hulp van de top van de piramide (UN, Wereldbank, FAO, regeringen, multinationals) en met gebruikmaking van onze (nieuwe) consumenten macht, kunnen vrouwen wereldwijd de handen ineenslaan en de piramide helen.
Het grootste deel van de wereldwijde landbouwketen is in handen van niet meer dan 10 multinationals per voedingsmiddel. Deze bedrijven zijn in hoofdzaak afhankelijk van 3 dingen: voldoende landbouwgrond, materialen en water, (contract) landbouwers om hun producten te verbouwen en aan het einde van de keten consumenten die hun producten kopen.
Toegang tot landbouwgronden, materialen en water zou moeten worden beschouwd als ons gezamenlijke publieke belang. Veel van de beschikbare landbouwgrond en van de globale watervoorraad worden gebruikt door de grote 'agribusiness'.
Meer dan 70 % van 's werelds armste mensen leven in landbouwgebieden en meestal zijn het de vrouwen die de landbouw bedrijven. Deze vrouwen te voorzien van voldoende financiële middelen, wetenschappelijke kennis, regels, goede zaden en een goede infrastructuur zou het voornaamste doel moeten zijn van regeringen wereldwijd, gezien het belang van landbouw voor de mensheid.
Dit kan worden bereikt door zogenaamde Publiek-Private Samenwerkingen en door gebruikmaking van de mogelijkheden van Internationale Samenwerking 2.0 (Social Media, Crowdfunding, Co-creation, Patent/Knowledge Pools).
In het geindustrialiseerde deel van onze wereld zijn vrouwen degenen die meer dan 70 % van de consumentenbeslissingen nemen.
Startend aan de voet van de piramide, met hulp van de top van de piramide (UN, Wereldbank, FAO, regeringen, multinationals) en met gebruikmaking van onze (nieuwe) consumenten macht, kunnen vrouwen wereldwijd de handen ineenslaan en de piramide helen.